انواع طلاق بین زوجین
يكشنبه, ۲۰ اسفند ۱۳۹۱، ۰۹:۱۵ ق.ظ
انواع
طلاق بین زوجین ( طلاق توافقی طلاق خلع و طلاق مبارات ... )در دادگاه خانواده
آیا به راستی مشکلات زناشویی غیر قابل حل است و راهی جز طلاق ندارد؟ چگونه محبت ها کم سو و عشق بیمار و بی حلاوت می شود، و زندگی را تا آنجا پیش می برد که به چیزی غیر از جدایی و طلاق نمی اندیشیم.
طلاق یکی از راه های انحلال و فروپاشی زندگی زناشویی است و اقسامی دارد که در زیر شرح داده می شود.
اقسام طلاق:
طلاق از این جهت که مورد درخواست زن باشد، یا مرد و یا هر دو، سه حالت دارد.
1- طلاق به درخواست مرد
2- طلاق به درخواست زن
3- طلاق به درخواست زن و شوهر
زمانی که طلاق به درخواست مرد باشد، به آن « طلاق رجعی» گفته می شود، زیرا مرد تا مدت سه ماه حق رجوع ( یعنی پشیمانی از طلاق را ) دارد که به این مدت سه ماه « عده» گفته می شود. در صورتی که زن متقاضی طلاق باشد باید مقداری از مهر یا همه یا بیش از آن را به شوهر ببخشد، تا رضایت او را برای طلاق کسب نماید، که به این مقدار «فدیه» گفته شده و این نوع طلاق را « طلاق خلع»می نامند.
نوع سوم « طلاق توافقی» است که تواما به درخواست زن و شوهر انجام می شود. در این نوع طلاق معمولا کراهت زن و شوهر از یکدیگر دو جانبه است.
طلاق از این جهت که مورد درخواست زوجین یا یکی از آنهاست سه حالت دارد:
طلاق به درخواست زن و شوهر ( توافقی)، طلاق به درخواست شوهر و طلاق به درخواست زن.
در طلاق توافقی زوجین هر دو متقاضی طلاق بوده و در کلیه امور با یکدیگر توافق نموده اند که باید با مراجعه به دادگاه خانواده، اعلام توافق خود را در اموری از قبیل حضانت فرزند بعد از طلاق، ملاقات فرزند، نفقه ایام عده، شیوه استرداد جهیزینه، وصول مهریه و ... را کتبا نوشته و به دادگاه جهت ضبط در پرونده تقدیم دارند.دادگاه به زوجین اعلام می دارد که داورانی از بین بستگان یا آشنایان مورد اعتماد خویش تعیین و به دادگاه معرفی نمایند. چنانچه زوجین نخواهند یا نتوانند داوری معرفی کنند،دادگاه راسا مبادرت به انتخاب داور می کند.داوران منتخب یا منصوب از ناحیه دادگاه باید مسلمان، متاهل، معتمد، دارای حسن شهرت و حداقل دارای سال تمام بوده و تا حدودی به وضعیت روحی زوجین آشنا باشند ( یا بعد از نصب در جریان زندگی و اختلاف آنان قرار گیرند). داوران سعی در اصلاح بین زوجین نموده و چنانچه موفق به این کار نشوند با اعلام مراتب به دادگاه خانواده دادگاه مذکور درخواست گواهی عدم امکان سازش صادر می کند تا با مراجعه به یکی از دفاتر ثبت طلاق، حکم صادره اجرا و صیغه طلاق جاری شود و وارد شناسنامه زوجین شود. دادگاه هنگام صدور گواهی عدم امکان سازش باید اطمینان حاصل کند که زوجه حامله نیست. و رویه قضایی در این مورد آن است که زوجه برای معاینه و صدور گواهی به پزشک مورد اعتماد ( معمولا پزشکی قانونی) معرفی می شود و یا آن که دادگاه بر مبنای اقرار زوجه به حامله نبودن مراتب را گواهی می کند. مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش سه ماه از تاریخ صدور است، و اگر تا پایان آن مدت، طرفین یا یکی از آن ها جهت ثبت به دفترخانه مراجعه نکند، گواهی مذکور از درجه اعتبار ساقط است. منظور قانونگذار از اجبار طرفین به مراجعه دادگاه، تعیین داور و سرانجام تعیین مدت معین برای حل و فصل اختلافات، به ظاهر آن بوده که شاید طی این دوران زن و شوهر پشیمان شده و به سر خانه و زندگی مشترک خود بازگردند. از سوی دیگر، گفته می شود که به این ترتیب از اختیارات مرد برای استفاده از حق یک طرفه طلاق کاسته می شود.
اگر مردی با وجود صدور حکم عدم امکان سازش به دفترخانه مراجعه نکند، زن حق دارد به دفترخانه برود و دفترخانه موظف است احضاریه ای برای شوهر بفرستند و اگر شوهر حضور پیدا نکرد، زن باید برای گرفتن وکالت در توکیل (وکالت در توکیل در این جا بدین معناست که قاضی با انتقال این وکالت به زن به او حق می دهد که به جای شوهر نسبت به طلاق خود اقدام کند. چون در قانون طلاق دهنده مرد است، زن بدین ترتیب می تواند به وکالت از شوهر این کار را انجام بدهد) به دادگاه مراجعه کند. با درخواست زن دادگاه می تواند همان موقع حکم عدم امکان سازش را صادر کند و به او وکالت در توکیل بدهد تا با مراجعه به دفترخانه و ارائه حکم عدم امکان سازش و وکالت نامه فوق الذکر خود را طلاق دهد. حال اگر زن از رفتن به دفترخانه خودداری کند، مرد شخصا با مراجعه به آنجا و ارائه گواهی عدم امکان سازش می تواند صیغه طلاق را جاری کند و دفترخانه به زن موضوع را ابلاغ خواهد کرد.
نکته آخری که باید به آن توجه داشت این است که « توافق طرفین» به عنوان مبنای طلاق و اجرای آن مورد استفاده قرار می گیرد و هیچ گاه در ماهیت عمل حقوقی طلاق ( که به صورت ایقاع و در اراده مرد است) دخالت ندارد. بنابراین نباید چنین پنداشت که طلاق توافقی در زمره عقود است
آیا به راستی مشکلات زناشویی غیر قابل حل است و راهی جز طلاق ندارد؟ چگونه محبت ها کم سو و عشق بیمار و بی حلاوت می شود، و زندگی را تا آنجا پیش می برد که به چیزی غیر از جدایی و طلاق نمی اندیشیم.
طلاق یکی از راه های انحلال و فروپاشی زندگی زناشویی است و اقسامی دارد که در زیر شرح داده می شود.
اقسام طلاق:
طلاق از این جهت که مورد درخواست زن باشد، یا مرد و یا هر دو، سه حالت دارد.
1- طلاق به درخواست مرد
2- طلاق به درخواست زن
3- طلاق به درخواست زن و شوهر
زمانی که طلاق به درخواست مرد باشد، به آن « طلاق رجعی» گفته می شود، زیرا مرد تا مدت سه ماه حق رجوع ( یعنی پشیمانی از طلاق را ) دارد که به این مدت سه ماه « عده» گفته می شود. در صورتی که زن متقاضی طلاق باشد باید مقداری از مهر یا همه یا بیش از آن را به شوهر ببخشد، تا رضایت او را برای طلاق کسب نماید، که به این مقدار «فدیه» گفته شده و این نوع طلاق را « طلاق خلع»می نامند.
نوع سوم « طلاق توافقی» است که تواما به درخواست زن و شوهر انجام می شود. در این نوع طلاق معمولا کراهت زن و شوهر از یکدیگر دو جانبه است.
طلاق از این جهت که مورد درخواست زوجین یا یکی از آنهاست سه حالت دارد:
طلاق به درخواست زن و شوهر ( توافقی)، طلاق به درخواست شوهر و طلاق به درخواست زن.
در طلاق توافقی زوجین هر دو متقاضی طلاق بوده و در کلیه امور با یکدیگر توافق نموده اند که باید با مراجعه به دادگاه خانواده، اعلام توافق خود را در اموری از قبیل حضانت فرزند بعد از طلاق، ملاقات فرزند، نفقه ایام عده، شیوه استرداد جهیزینه، وصول مهریه و ... را کتبا نوشته و به دادگاه جهت ضبط در پرونده تقدیم دارند.دادگاه به زوجین اعلام می دارد که داورانی از بین بستگان یا آشنایان مورد اعتماد خویش تعیین و به دادگاه معرفی نمایند. چنانچه زوجین نخواهند یا نتوانند داوری معرفی کنند،دادگاه راسا مبادرت به انتخاب داور می کند.داوران منتخب یا منصوب از ناحیه دادگاه باید مسلمان، متاهل، معتمد، دارای حسن شهرت و حداقل دارای سال تمام بوده و تا حدودی به وضعیت روحی زوجین آشنا باشند ( یا بعد از نصب در جریان زندگی و اختلاف آنان قرار گیرند). داوران سعی در اصلاح بین زوجین نموده و چنانچه موفق به این کار نشوند با اعلام مراتب به دادگاه خانواده دادگاه مذکور درخواست گواهی عدم امکان سازش صادر می کند تا با مراجعه به یکی از دفاتر ثبت طلاق، حکم صادره اجرا و صیغه طلاق جاری شود و وارد شناسنامه زوجین شود. دادگاه هنگام صدور گواهی عدم امکان سازش باید اطمینان حاصل کند که زوجه حامله نیست. و رویه قضایی در این مورد آن است که زوجه برای معاینه و صدور گواهی به پزشک مورد اعتماد ( معمولا پزشکی قانونی) معرفی می شود و یا آن که دادگاه بر مبنای اقرار زوجه به حامله نبودن مراتب را گواهی می کند. مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش سه ماه از تاریخ صدور است، و اگر تا پایان آن مدت، طرفین یا یکی از آن ها جهت ثبت به دفترخانه مراجعه نکند، گواهی مذکور از درجه اعتبار ساقط است. منظور قانونگذار از اجبار طرفین به مراجعه دادگاه، تعیین داور و سرانجام تعیین مدت معین برای حل و فصل اختلافات، به ظاهر آن بوده که شاید طی این دوران زن و شوهر پشیمان شده و به سر خانه و زندگی مشترک خود بازگردند. از سوی دیگر، گفته می شود که به این ترتیب از اختیارات مرد برای استفاده از حق یک طرفه طلاق کاسته می شود.
اگر مردی با وجود صدور حکم عدم امکان سازش به دفترخانه مراجعه نکند، زن حق دارد به دفترخانه برود و دفترخانه موظف است احضاریه ای برای شوهر بفرستند و اگر شوهر حضور پیدا نکرد، زن باید برای گرفتن وکالت در توکیل (وکالت در توکیل در این جا بدین معناست که قاضی با انتقال این وکالت به زن به او حق می دهد که به جای شوهر نسبت به طلاق خود اقدام کند. چون در قانون طلاق دهنده مرد است، زن بدین ترتیب می تواند به وکالت از شوهر این کار را انجام بدهد) به دادگاه مراجعه کند. با درخواست زن دادگاه می تواند همان موقع حکم عدم امکان سازش را صادر کند و به او وکالت در توکیل بدهد تا با مراجعه به دفترخانه و ارائه حکم عدم امکان سازش و وکالت نامه فوق الذکر خود را طلاق دهد. حال اگر زن از رفتن به دفترخانه خودداری کند، مرد شخصا با مراجعه به آنجا و ارائه گواهی عدم امکان سازش می تواند صیغه طلاق را جاری کند و دفترخانه به زن موضوع را ابلاغ خواهد کرد.
نکته آخری که باید به آن توجه داشت این است که « توافق طرفین» به عنوان مبنای طلاق و اجرای آن مورد استفاده قرار می گیرد و هیچ گاه در ماهیت عمل حقوقی طلاق ( که به صورت ایقاع و در اراده مرد است) دخالت ندارد. بنابراین نباید چنین پنداشت که طلاق توافقی در زمره عقود است
